.-.. — …- . / — .
Het auditief behang van mijn kinderjaren sijpelde ‘s nachts door de kartonnen muren heen
Mijn vader was zendamateur
En ik had niet het flauwste idee wat dat betekende
Het was vast erg belangrijk
Elke avond stroomden de mysterieuze boodschappen binnen via blikken dozen
doorgeseind van…
ergens
Hij was waarschijnlijk een spion
Of een alien, die communiceerde met zijn thuisplaneet
Wat betekende dat ik halfbloed buitenaards was
De dadadi’s hebben zich nooit in mijn hoofd kunnen kristaliseren tot woorden
Weten dat iets een teken is
maar de betekenis…
Hij gaf me de sleutel
korte en lange tanden
gemaakt van puntjes en streepjes
maar ik sloeg er niet in ze te lezen
Het bleef een eindeloze stroom van
.-.. — …- . / — .
Ik kan het nog steeds niet
Jij rijgt ze aan elkaar
Ketens van tekens
Je kijkt me aan
kort lang kort
Ik probeer je ogen te lezen
Je raakt me aan
kort kort veel te kort
Ik probeer je handen te lezen
Weten dat iets een teken is, maar wat is de betekenis?
Zelfs de woorden die je voluit uitspreekt
in de taal van mijn moeder
— die vermoedelijk geen alien was —
Zelfs die woorden zijn niet synchroon met je lippen en ik wil zo graag weten wat aan je tong zou ontglippen als ik er rechtstreeks contact mee zou kunnen maken
Je wil met me communiceren
maar je vergeet
ik ben halfbloed alien
ik snap geen menswezens
.-.. — …- . / — .
Of ben ik misschien zo’n dwaas
die in een graancirkel staat
zich vastklampt aan een halm, gebogen
wachtend op iets dat nooit zal komen
